Er is onrust binnen de VVD én er komt een verkiezing aan voor een nieuwe voorzitter. Rondom deze gebeurtenissen klinkt het geluid, dat in de afgelopen jaren de leden te veel buiten beeld zijn gebleven. Hierbij gelden twee vragen: 1) hoe kon het gebeuren dat de leden aan de zijlijn kwamen te staan én 2) wordt de VVD inderdaad sterker als de leden weer een centrale plaats krijgen binnen de vereniging? Vandaag de 1^e column in een reeks van 5: over het failliet van het ‘Festival’.

De ALV: het landelijke podium van alle leden

Laten we beginnen met de constatering dat de leden van het hoofdbestuur, de fractie van 1^e Kamer, 2^e Kamer, het Europese Parlement en het kabinet ook leden van de VVD zijn. Laat ik ook melden dat ik als oud-bestuurslid van o.a. een afdeling, een Kamercentrale en een Lokaal Netwerk heel goed weet dat je stiekem het liefste hebt dat de leden tijdens een vergadering in polonaise door de zaal lopen om te vieren dat het bestuur weer zulke geweldige voorstellen en (vooral) kandidatenlijsten heeft voorgesteld.

Het is een verleiding, die je als bestuurslid dient te bedwingen. Hoe verschrikkelijk de vergaderingen ook zijn waarin wordt geknokt voor iedere zetel en waarin wordt gedebatteerd tot in de kleine uurtjes over een amendement; de oplossing is niet om de leden via slimme methodes tot een applausmachine om te vormen. Met de huidige regelementen is dat op landelijk niveau wel het geval: de kans dat een kandidaat op de kandidatenlijst van plaats verwisseld is minder dan nihil. De kans dat er een discussie met de leden plaats vindt over het gevoerde of te voeren beleid is klein.

Het Festival: de schijn van inbreng voor de leden

In een politieke partij is netwerken cruciaal. Binnen de VVD is gezelligheid (gelukkig) heel belangrijk. En een landelijk congres is het podium waarin de leden een podium krijgen om hun mening te geven en de landelijke politici verantwoording kunnen afleggen voor het gevoerde beleid.

Het Festival maakt het netwerken mogelijk en geeft alle ruimte aan de gezelligheid. Ook is er veel aandacht voor nieuwe leden en zijn er leuke dingen in de marge (een boksring en dat soort gimmicks). Het podium voor leden en landelijke politiek zit er wel in, maar is keurig weggedruk in de ALV, die de laatste keer volgens de planning een uurtje zou moeten duren. Een uurtje is ruim voldoende als alles jubelend gaat; het is een schaamlap als het een politieke partij betreft. Het festival is daarmee het symbool geworden voor een beleid waarbij om de leden naar de zijlijn te dirigeren. Als de nieuwe voorzitter de VVD wil omvormen tot een organisatie voor en door de leden dan zal het Festival dus naar de geschiedenisboeken gedirigeerd worden.

We moeten daarbij wel eerlijk zijn: in alle gevallen zijn het voorstellen geweest en in alle gevallen hebben de leden er mee ingestemd. Tijd dus voor aangepaste voorstellen. Die werk ik verder uit in de volgende 4 columns.

Maatregel 1: schaf het ‘Festival’ af en herstel de ALV in haar oude glorie.

Met liberale groeten,

Peter Lamberts