All Activity

Binnen de VVD is ‘vrijheid’ een centraal thema en als je luistert naar diverse andere partijen dan herken je deze voorkeur volop. Dit is echter niet zo logisch als je bedenkt dat de vrijheid van liberalen niet dezelfde is als de vrijheid van diverse andere politieke stromingen. Het geeft wel een handvat om duidelijk aan te geven waarin het liberalisme van andere politieke stromingen verschilt. Socialisme kiest voor de zwakkeren Het socialisme denkt in groepen en komt op voor de zwakkeren in de samenleving. Socialisten zijn (veelal) zelf geen lid van de zwakkere groep, maar stellen zich wel op het standpunt dat ze hun positie moeten gebruiken om de door hen als ‘zwakkeren’ bepaalde groep te helpen. Van oudsher is dit de werkende onderklasse, maar sinds deze groep nog maar in beperkte mate als ‘zwakkere groep’ kan worden gezien zoekt het socialisme naar nieuwe doelgroepen. Hierbij komen specifieke o.a. niches binnen de LHBTIQ-gemeenschap, vluchtelingen, dieren en planten naar voren. Het nadeel van het denken in groepen is dat enkelen binnen deze groep, die niet passen binnen het gewenste plaatje niet worden gezien om het gewenste plaatje van de gehele groep intact te kunnen houden. Uiteindelijk willen socialisten de zwakkere groep helpen en dan past het niet dat leden uit de groep zich misdragen of aangeven dat ze helemaal niet geholpen willen worden, zoals socialisten het zich voorstellen. Dit betekent dat ze doen alsof de misdragingen er niet zijn of dat de wens om zelfstandig te zijn niet bestaat. Willen socialisten vrijheid? Ja, ze willen wel vrijheid, maar ze willen vrijheid specifiek voor hun groep in lijn met de hulp, die ze voor de betreffende groep voor ogen hebben. Deze benadering betekent dat de hulp aan de zwakkere groep ten koste mag gaan van leden buiten deze zwakkere groep. Als we kijken naar het conflict tussen de Joden en de Palestijnen zien we ook dat het beeld van de zwakkere kan verschuiven: vroeger waren Joden de zwakkere waar je voor op moest komen (zowel in het licht van de Holocaust als in het licht van de vele aanvallen op Israël door de vele Arabische buren), maar sinds enige jaren is Israël duidelijk de bovenliggende partij en zijn zeker de Palestijnen de zwakkere partij. Dit leidt er toe dat binnen socialistische kring de vrijheid van de Palestijnen zwaarder weegt dan de vrijheid van de Joden. Conservatieven kiezen voor het bekende Met de opkomst van de PVV keert het conservatisme weer sterk terug in het Nederlandse politieke landschap. Net als socialisten denken conservatieven in groepen alleen kiezen zij niet voor de zwakkeren, maar voor het bekende en vertrouwde. Als we naar het programma van de PVV kijken dan komt dit terug in een voorkeur voor het behoud van de sociale voorzieningen (daarin zijn ze heel links) in combinatie met een voorkeur voor het behoud van culturele waarden (daarin zijn ze heel rechts). In de beoordelingen van het conflict tussen de Joden en de Palestijnen leidt dit tot een volledig tegengestelde keuze dan bij de socialisten: de Joodse cultuur is vertrouwd en wordt derhalve gesteund en de Arabische / Islamitische cultuur is bedreigend voor hetgeen we hebben opgebouwd en wordt daarom afgewezen. Door te denken in groepen zie je ook hier dat er geen ruimte is voor de gedachte dat Joden ook fouten kunnen maken en ook de onmogelijkheid om open te staan voor individuele leden uit de Arabische samenleving die willen integreren. Willen conservatieven vrijheid? Ja, ze willen vrijheid, maar ze willen vrijheid specifiek voor hun groep in lijn met het (geromantiseerde) beeld dat ze hebben van hun vertrouwde wereldbeeld. Daarbij mag deze vrijheid ten koste gaan van de vrijheid van groepen, die niet voldoen aan dit (geromantiseerde) wereldbeeld. Als we dan kijken naar het conflict tussen de Joden en de Palestijnen zien we dan ook een volledig tegengesteld beeld, omdat nu de Joden staan voor het vertrouwde en de Palestijnen voor de bedreiging. Dit leidt er toe dat er binnen conservatieve kring geen enkel mededogen bestaat met de Palestijnse burger, die ingeklemd zit tussen Hamas en de Israëlische regering. Confessionelen kiezen voor hun eigen confessionele groep Waar socialisten kiezen voor zwakkeren en conservatieven voor het bekende daar kiezen confessionelen voor hun eigen confessionele groep. Wat hetzelfde is dat ze denken in groepen en dat ze de slechte gedragingen van hun eigen groep negeren en de slechte gedragingen bij andere groepen extra belichten. Ook al zijn dit dezelfde gedragingen! In de beoordeling van het conflict tussen de Joden en de Palestijnen hebben in ieder geval de Christenen een dingetje. In de kern raakt het henzelf niet, maar ze hebben wel betrokkenheid met andere confessionele groepen. Hier zie je wel het verschil tussen de conservatieve invloeden, die bij confessionele traditioneel heel sterk zijn (en dan steunen ze de verdrukte Joden uit schaamte voor de Holocaust – hiervoor was Jodenvervolging geen issue binnen de Christelijke wereld) en de socialistische invloeden, die ook sterk aanwezig zijn (en dan begint de neiging om partij te kiezen voor de verdrukte Palestijnen – zeker in Gaza). Willen confessionele vrijheid? Ja, ze willen vrijheid, maar ze willen vrijheid specifiek voor hun groep in combinatie met wat sympathie voor bepaalde andere confessionele, die verdrukt worden. Deze vrijheid mag ten koste gaan van groepen, die niet passen binnen de eigen religie en niet in aanmerking komen voor de barmhartigheid. Opgemerkt kan worden dat bij orthodox gelovigen (ook binnen het Christendom) de barmhartigheid naar andere religies minder sterk is dan bij meer seculiere gelovigen. Liberalen kiezen voor het individu, dat een ander individu vrijheid gunt De enige politieke stroming die dwars door groepen heen kijkt en zich richt op het individu is het liberalisme. Liberalen kiezen voor individuen, die zichzelf willen ontwikkelen en ook anderen toestaan om zichzelf te ontwikkelen. In de beoordeling van het conflict tussen de Joden en de Palestijnen zie je dat de liberalen geen positie weten te kiezen tussen het groepsdenken van socialisten, conservatieven en confessionelen. De mogelijkheid om te wijzen op de aanwezigheid of afwezigheid van de ruimte die de ene partij gunt aan de andere partij komt niet over het voetlicht, omdat de neiging bestaat om partij te kiezen tussen de ene groep of de andere groep. Willen liberalen vrijheid? Ja, ze willen vrijheid, maar ze willen geen vrijheid voor individuen, die een ander de vrijheid misgunnen. Daarmee is ook voor liberalen de vrijheid niet onbeperkt. Peter Lamberts

Aanvulling laatste alinea: Quote: "Wat wij wel onvoorwaardelijk van immigranten kunnen en moeten verlangen is naleving van de kernnormen en aanvaarding van de kernwaarden van onze moderne samenleving. Dan betreft het zaken als: de grondwet en de rechtsstaat, de vrijheid van het individu, de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw, het non-discriminatiebeginsel, de vrijheid van meningsuiting, tolerantie en het geweldsmonopolie van de staat. Dit zijn de voorwaarden waaronder een moderne samenleving van vrije burgers kan functioneren." Einde quote. Aanvullen met: [ de fysieke onschendbaarheid van elk individue ] en [ uithuwen van niet volwassen Nederlandse Staatsburgers is verboden ]

Vrijheid en gezag worden soms als tegenpolen gezien, maar in een liberale samenleving zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden. Vrijheid kan alleen bestaan binnen een rechtsstaat die haar actief beschermt. Als wetten niet worden gehandhaafd, als instituties gezag verliezen en als intolerantie wordt getolereerd, verwordt vrijheid tot vrijblijvendheid - en uiteindelijk tot instabiliteit. Antisemitisme is hierin een cruciale graadmeter. De recente toename van antisemitische uitingen, vaak vermomd onder een doorzichtige mantel van antizionisme, en radicale demonstraties in Nederland laat niet alleen zien dat de Joodse gemeenschap onder druk staat, maar ook dat het gezag van de overheid wordt uitgedaagd. Wanneer wetshandhaving faalt op dit terrein, ondermijnt dat de fundamentele principes van onze liberale democratische rechtsstaat. Een breder probleem: de aantasting van het gezag De demonstraties waarin antisemitische leuzen worden gescandeerd en (terroristisch) geweld wordt vergoelijkt, laten een verontrustende trend zien. Het probleem is niet alleen de haat die wordt uitgesproken, maar het feit dat dit steeds openlijker en met steeds minder consequenties gebeurt. Demonstranten houden zich niet meer aan de spelregels van de rechtsstaat. De vrijheid van meningsuiting wordt gebruikt als schild om oproepen tot geweld te rechtvaardigen, terwijl het respect voor democratische instituties afneemt. Handhavers aarzelen om op te treden. Uit angst voor escalatie of politieke gevoeligheid wordt vaak gekozen voor terughoudendheid, wat de indruk wekt dat wetgeving selectief wordt toegepast. De openbare ruimte wordt een vrijplaats voor extremisme. Waar het gezag van de staat niet meer wordt gehandhaafd, nemen radicale groepen die ruimte in - met gevolgen die verder reiken dan antisemitisme alleen. Duitse doortastendheid als voorbeeld Waar Nederland worstelt met besluiteloosheid, heeft Duitsland een duidelijke lijn getrokken. Demonstraties waarin antisemitische leuzen werden geuit, zijn daar met kordaat beëindigd, en radicale organisaties die haat verspreiden zijn aangepakt. Duitse politieke leiders spreken zich bovendien nadrukkelijk uit: antisemitisme en radicalisering worden niet gezien als geïsoleerde problemen, maar als bedreigingen voor de democratische orde. Dit is een benadering die Nederland ook moet hanteren. Niet door disproportioneel op te treden, maar door duidelijk te maken dat de liberale democratische rechtstaat geen vrijblijvend project is. Wat de VVD moet doen Als liberale partij kan en mag de VVD zich niet terughoudend opstellen in deze discussie. Vrijheid is geen vanzelfsprekendheid, en ze vraagt om verdediging wanneer ze wordt uitgedaagd. Daarom moet de VVD zich uitspreken voor een steviger en consequenter optreden tegen antisemitisme en de ondermijning van het gezag. Daarbij horen drie concrete maatregelen: Geen tolerantie voor haatzaaiende demonstraties Demonstraties waarin antisemitische of gewelddadige leuzen worden geroepen, ook als dat gebeurt in talen zoals het Arabisch, moeten onmiddellijk worden beëindigd. De wet biedt hier al de ruimte voor, maar de uitvoering blijft achter. Een harde aanpak van extremistische organisaties Islamistische en radicaal-linkse netwerken die antisemitisme verspreiden, moeten worden aangepakt via juridische middelen, financiële sancties en in sommige gevallen een algeheel verbod. Een helderdere, proactieve lijn, ook vanuit het Openbaar Ministerie, is noodzakelijk. Duidelijk politiek leiderschap en herwaardering van gezag Bestuurders en politici moeten een heldere norm stellen: de democratische rechtsstaat stelt grenzen, en wie die overschrijdt, kan rekenen op harde maatregelen. Zwakte en vaagheid creëren alleen ruimte voor verdere radicalisering. Conclusie: vrijheid moet actief beschermd worden Een liberale samenleving kan alleen functioneren als haar instituties geloofwaardig en gezaghebbend zijn. Als demonstranten zonder consequenties oproepen tot geweld, als wetshandhaving aarzelt en als politieke leiders ontwijkende taal blijven gebruiken, brokkelt dat gezag af - en daarmee ook de vrijheid die we als samenleving koesteren. De VVD moet hierin het voortouw nemen. Niet uit drang naar harde maatregelen, maar uit de overtuiging dat een sterke, liberale democratie niet alleen rechten garandeert, maar ook de verantwoordelijkheid heeft om haar kernwaarden te verdedigen. En een absoluut fundamentele kernwaarde van onze liberale democratie is: minderheden beschermen. Remco Yitzak Cooremans

Vanuit de basistheorie van het liberalisme wordt vrijheid door de overheid beschikbaar gesteld aan de burger. De burger krijgt hierdoor de gelegenheid om zijn/haar talenten te ontdekken en zo goed mogelijk te ontwikkelen. Op zich staat hier niets bijzonders. Als je dit tekent dan krijg je het beeld zoals dit bovenaan dit artikel te vinden is. Met behulp van deze tekening zie je meteen het verwijt aan het liberalisme helder in beeld: je ziet een hele heldere band tussen de overheid en de individuele burger, maar je ziet geen band tussen de burgers onderling. Het verwijt van egoïsme - zo vaak gericht op het liberalisme - lijkt daardoor logischer. Wat ik me nu al enige maanden afvraag is het volgende: Iedere liberaal vindt 'vrijheid' het allerbelangrijkste; Iedere liberaal vindt dat de samenleving 'bottom-up' moet worden opgebouwd; Waarom zetten liberalen zich er - individueel - dan niet voor in om 'vrijheid' beschikbaar te stellen voor andere individuen, laten ze het beschikbaar stellen van vrijheid over aan de overheid ('top-down') en houden ze hun eigen vrijheid (als een soort bezit) voor zichzelf? Dit simpele uitgangspunt in 2 bullits in combinatie met een heldere vraag (in 3 bullits) zijn de basis voor een denkrichting, die stap-voor-stap het hele beeld van het liberalisme - zoals we dat allemaal kennen - op z'n kop zet. De vraag namelijk wat het doet met een samenleving waarin mensen zich inzetten om elkaar meer vrijheid te gunnen? Feitelijk gebeurt dit al volop, maar dat past maar heel mondjesmaat in de liberale theorieën. En wat krijgen we voor een samenleving waarin de overheid niet alleen - op objectieve basis - vrijheid schenkt aan haar burgers, maar ook zorgt dat burgers niet tussen de overheid en andere burgers in kunnen staan om die andere burgers hun vrijheid te ontnemen? Alle weerstand rondom de cultuurverschillen met o.a. islamitische immigranten komt hier uit voort. Het algemene ongemak rondom de dwingende acties van Extinction Rebellion (en andere activistische bewegingen) zit hier ook in. Er zijn veel meer voorbeelden te noemen van maatschappelijke ontwikkelingen waarbij de vrijheden vanuit de overheid niet bij de burger komen door inzet van bepaalde burgers. Juist het liberalisme heeft hier een antwoord op, maar dan moeten liberalen wel open gaan staan voor de insteek dat een liberale samenleving pas in haar kracht komt als ze bottom-up is georganiseerd en hierbij vrijheid centraal stelt. Dan kan het niet anders dan dat burgers gemotiveerd worden om elkaar vrijheid te geven; direct of via een opdracht aan de overheid. Ik zal hier de komende maanden in volgende berichten dieper op ingaan. Peter Lamberts

5e alinea van onder naar boven: "In het boek 'Migratiemagneet Nederland'..... Dit boek is nu actueel, maar over 15 of 20 jaar? Wellicht verwijzen naar het jaar van publicatie.

0. Uiteindelijke concept-tekst Nationaliteit Alles wat de Nederlandse overheid kan doen wordt bepaald door haar burgers en het zijn dan ook haar burgers waar de Nederlandse overheid zich primair voor moet inzetten. Het bescheiden vrijheidsstreven en het nuchtere burgerschap zijn bij uitstek Nederlandse waarden, die invulling geven aan onze nationaliteit. Binnen de VVD zijn er verschillende gedachtes hoe dit ‘wij’ vormgegeven kan worden. Deze verschillende gedachtes ontstaan enerzijds vanuit de praktijk en anderzijds vanuit de liberale theorie. In beide gevallen is er wel een rode draad te herkennen, die maakt dat diverse stromingen als liberaal kunnen worden herkend. In het debat over nationale identiteit en burgerschap bestaan twee scholen. Sommigen stellen: het gaat puur om de spelregels van een democratische samenleving, om de basisnormen en grondwaarden: de grondwet en de rechtsstaat, de vrijheid van het individu, de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw, het non-discriminatiebeginsel, de vrijheid van meningsuiting, tolerantie, het geweldsmonopolie van de staat en de scheiding van Kerk en Staat. Je hoeft je geen Nederlander te voelen, trots op de Grondwet zou volstaan om ernaar te handelen. Dat is een mooie, zuiver liberale opvatting, maar erg formalistisch. De andere school zegt: formalisme is niet genoeg, je moet aan burgerschap ook inhoud meegeven, substantie, emotie. Niet alleen de kale regels, maar ook geschiedenis, een gedeelde toekomst. Je moet spreken over Rembrandt en Cruyff, over Lobith en de Deltawerken, over christendom en humanisme. De discussie gaat dan over de invulling van die identiteit. Daar is het dilemma: hoe preciezer je het invult, hoe meer mensen je buitensluit. Hier ligt de basis voor een invulling van de Nederlandse nationaliteit, want net als de Fransen (Franse Revolutie) of de Amerikanen (hun strijd voor zelfstandigheid) hebben ook wij een eeuwenlange bijdrage geleverd aan de totstandkoming en verbreiding van de moderne vrijheid. Te denken valt aan de inspirerende rol van de zeventiende-eeuwse Republiek, aan de invloed van de Amsterdams-joodse filosoof Spinoza, of aan de vluchthaven die ons land bood aan verlichte denkers als René Descartes, Pierre Bayle of John Locke. Het zelfbewustzijn vanuit deze geschiedenis klinkt ook nu nog door in het liberale denken; ongeacht of het de meer formalistische of de meer inhoudelijk variant betreft. Migratie De immigratiegolf is klemmender geworden met de sterk stijgende immigratie sinds 2010. De binnenkomst van nieuwe bevolkingsgroepen sinds 1970 zorgde al voor ingrijpende sociale verandering die de Nederlandse samenleving. Ten tijde van het vorige Liberaal Manifest (2005) was er sprake van een strenge migratie-aanpak en werd gewaarschuwd voor verslapping. De liberale drieslag van Frits Bolkestein luidde al: beperk immigratie, bevorder integratie, bestrijd discriminatie. Hierbij werd gewezen op het risico voor gettoïsering, segregatie en toenemende politieke spanningen. Er zijn een aantal maatregelen relevant om de huidige ontwikkelingen terug te dringen: · Migranten die hier tijdelijk zijn, waaronder alle economische migranten, krijgen niet alle rechten van staatsburgers. Op hun terugkeer na de afgesproken periode wordt streng toegezien. · Aan migranten die hier permanent willen blijven, worden hoge eisen gesteld alvorens het staats burgerschap wordt toegekend. Naast de eisen aan de individuele immigrant (met betrekking tot baan, strafblad, eventuele partner, enz.) wordt de afzonderlijke politieke afweging gemaakt van de aantallen migranten die Nederland wil toelaten. · Toelating dient plaats te vinden op basis van de mate waarin iemand daadwerkelijk moet vluchten, maar dat wil niet garanderen dat iemand ook daadwerkelijk wordt toegelaten. Handhaving van de gemaakte afspraken tussen staat en migrant is hier cruciaal. · Misbruik van de asielprocedure en zinloos doorprocederen moeten worden voorkomen. Een asielzoeker heeft daarom alleen recht op door de Nederlandse staat betaalde rechtsbijstand ten behoeve van de eerste asielprocedure. in deze procedure dien je ook al je argumenten meegeven. · Voor immigranten die zich om louter economische redenen in Nederland zijn is de toegang beperkt voor de duur dat de arbeidsmarkt behoefte aan hen heeft. De balans tussen hetgeen een vluchteling wil ontvangen (vrijheid om zichzelf te kunnen ontwikkelen) en de mate waarin we als samenleving deze vluchtelingen kunnen opvangen is cruciaal. In die zin is het logisch dat een liberaal Nederland een restrictief toelatingsbeleid voert. Hierbij hoort ook dat vluchtelingen in de regio worden opgevangen, hun aanvraag daar wordt beoordeeld waarna ze op uitnodiging naar Nederland kunnen komen. Politieke vluchtelingen zijn en blijven voor de VVD uiteraard welkom. Het gaat dan om diegenen die in hun eigen land worden vervolgd om hun opvattingen. Integratie Het liberale programma staat of valt met de succesvolle integratie van immigranten. De problematiek van de integratie van niet-westerse migranten in de Nederlandse samenleving is lange tijd ernstig onderschat. De immigratie van immigratiegolven uit de 17e eeuw en later hebben echter een geheel ander karakter dan de immigratie de afgelopen decennia. Belangrijke verschillen betreffen: · werklust, · onderwijs en · het willen spreken van de Nederlandse taal. Een migrant is goed geïntegreerd als hij volop meedraait in de Nederlandse samenleving, de taal beheerst, werkt, belasting betaald, stemt, Nederlandse normen en waarden respecteert, zich aan de wet houdt, zijn kinderen naar school stuurt en zich loyaal toont jegens de staat die hem heeft opgenomen. Dit zijn allemaal dingen die wij ook van de Nederlanders verlangen. Met andere woorden: de geïntegreerde immigrant is een burger geworden, in de ruimste zin des woords. Hierbij is het wel essentieel dat hij of zij niet alleen de vrijheid krijgt aangereikt vanuit de overheid, maar ook dat ook burgers onderling bereid zijn elkaar vrijheid te geven. Geïntegreerde vluchtelingen willen deel uitmaken van een gemeenschap en zij ervaren vaak een (grote) afstand vanuit medeburgers ondanks hun succesvolle integratie. Liberaal integratiebeleid is dus geen ‘laissez-faire’. Er is een liberale ondergrens, een minimum wat mensen nodig hebben en waaraan ze moeten voldoen om in deze samenleving te kunnen opereren. Maar er is ook een liberale bovengrens. Tot hier zeggen we hoe het moet en dan zoekt u het maar uit. Is de immigrant eenmaal een zelfstandige burger die Nederlands spreekt en zich aan de wet houdt, dan is hij vrij te doen wat hij wil. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Hieronder volgt de oorspronkelijke opzet: 1. Doel In het vorige overzicht is aangegeven dat de tekst van het huidige Liberaal Manifest rondom burgerschap eigenlijk nog heel actueel was. Het enige wat er mist zijn de verschillende kamers in het liberale huis. Daarvoor wordt nu een tekstvoorstel gedaan (vanuit de originele tekst). Feitelijk is het hiermee sprake van een update voor het nieuwe Liberaal Manifest, zoals dit ook wordt beoogd voor dit nieuwe Liberale Manifest. 2. Aftrap naar een eerste versie voor het Liberaal Manifest Vanuit het kernteam en de voorbereidende sessies met leden in Dordrecht en Zwolle zijn een aantal punten naar voren gekomen, die mijn aandacht hebben: Het huidige Liberaal Manifest heeft heel veel goede elementen; Het nieuwe Liberaal Manifest moet een levend document worden dat met enige regelmaat van een update kan worden voorzien; Het liberale huis heeft diverse kamers. Ook in het nieuwe Liberaal Manifest mag naar voren komen welke verschillende beelden leven rondom een bestaande rode draad; Het Liberaal Manifest mag niet zo dik zijn als de vorige keer. Voorwaarde is daarom dat iedere team 1 A4 aan ruimte krijgt. Op basis van deze uitgangspunten heb ik het huidige Liberaal Manifest er bij gepakt en geconstateerd dat dit inderdaad voor ‘onze’ onderwerpen nog opvallend actueel is. Feitelijk is het belangrijkste verschil dat destijds de VVD er in was geslaagd om een streng asielbeleid door te voeren, maar dat neemt niet weg dat er uitdrukkelijk werd gewaarschuwd voor verslapping op dit punt. Nu zitten we midden in een periode van verslapping (niet door de VVD, maar wel in Nederland), maar de rode draad is daar niet veel anders om. Zonder me nog bezig te houden met de maximale lengte en rekening houdend met jullie input (en hetgeen ik regelmatig in de app-groep lees) wil ik een tekstvoorstel doen. In de volgende paragraaf heb ik eerst alle input op basis van de afgelopen 2 weken vanuit jullie meegenomen en aangegeven of dit wel/niet in de tekst voorkomt. Vervolgens vinden jullie een tekst waarbij de witte tekst letterlijk uit het huidige Liberaal Manifest komt en de geel-gearceerde tekst nieuw is. Het doel is om te komen tot een tekstvoorstel in de korte tijd, die beschikbaar is. Uiteraard kunnen we er ook voor kiezen om het geheel anders aan te pakken. 3. Inbreng leden TN voor nieuw Liberaal Manifest Op de vraag aan de leden van het TN Migratie & Integratie of ze in twee zinnen willen aangeven wat ze qua onderwerpen in het nieuwe Liberaal Manifest willen zien is volop gereageerd. In dit hoofdstuk wordt een tekst uit het concept-Liberaal Manifest (zie hoofdstuk 4) gecombineerd met de input vanuit de TN-leden. Als slot staat aangegeven welke input niet is opgenomen en wat hier mee moet/kan gebeuren: Relevante tekst nr. 1 uit het concept-Liberaal Manifest (hoofdstuk 4): ... ook wij een eeuwenlange bijdrage geleverd aan de totstandkoming en verbreiding van de moderne vrijheid. Te denken valt aan de inspirerende rol van de zeventiende-eeuwse Republiek, aan de invloed van de Amsterdams-joodse filosoof Spinoza, of aan de vluchthaven die ons land bood aan verlichte denkers als René Descartes, Pierre Bayle of John Locke. Bijpassende input vanuit de TN-leden: verplichte geschiedenis op scholen over 2e WO, en over onze normen en waarden Relevante tekst nr. 2a uit het concept-Liberaal Manifest (hoofdstuk 4): De liberale drieslag van Frits Bolkestein luidde al: beperk immigratie, bevorder integratie, bestrijd discriminatie. Binnen de VVD zie je dat de volgelingen van deze houding steeds dominanter worden. Hierbij richt deze strengere houding zich met name richting de asielmigratie vanuit niet-Europese landen. Relevante tekst nr. 2b: Misbruik van de asielprocedure en zinloos doorprocederen moeten worden voorkomen. (noot: er zijn meer soortgelijke teksten – zie ook de hele tekst in hoofdstuk 4) Bijpassende input van de TN-leden: "Migratie moet selectief en gereguleerd zijn, gericht op mensen die een duidelijke economische of maatschappelijke meerwaarde bieden, zonder ruimte voor misbruik of vrijblijvendheid." "In tegenstelling tot de socialisten geloven wij niet in vrijblijvendheid en passiviteit, en anders dan rechts-populisten omarmen wij de kansen die gereguleerde migratie kan bieden." Neem de tips mee die in het boek Migratie Magneet Nederland (Dr Jan H van de Beek) staan De beveiliging van de centra beter en de procedure verkorten en minder mogelijkheden om te procederen tegen een uitzetting. Geen definitieve verblijfsvergunning meer maar tijdelijk. Mensen die hier verblijven op grond van dat men wordt vervolgd om geaardheid, politiekactief en op vakantie gaan naar hun geboorteland mogen geen verblijfsvergunning meer krijgen en mogelijk afgenomen worden. Graag ook rekening houden met mijn motie (streng asielbeleid, opvang echte vluchtelingen), die werd aangenomen op het congres van najaar 204 met 87% (Bakir Lashkiri) asielinstroom fors terugdringen, m.n. door opvang in regio; geen voorzieningenmigranten, strikte handhaving Dublin-verdrag. Vluchtelingenverdrag wijzigen of zelfs opzeggen (er is al meer dan genoeg bescherming op Europees niveau). Ook in EU-verband asielregels strenger maken. geen permanente verblijfsvergunning; evt. verkrijgen Nederlanderschap pas na 10 jaar en onder striktere voorwaarden (dat je ook echt bijdraagt aan de maatschappij, dus bijv. niet als je 10 jaar lang in de bijstand zit, of als je nog steeds geen Nederlands spreekt, etc. etc.); geen voorrang statushouders op huisvesting (noot: dit is op de grens van een tekst voor een verkiezingsprogramma); afschaffen vele malen in beroep kunnen gaan; beperken gezinshereniging (in elk geval geen ooms, tantes, opa’s en oma’s); verhoging straffen voor aanrandingen en verkrachtingen, en berovingen, ook in jeugdstrafrecht. sterk versoberen asielopvang en bekostiging (geen blanco cheque aan COA om peperdure onderdak asielzoekers te regelen al dan niet via brookers); uitzetten asielzoekers met crimineel en overlast gevend gedrag. het stellen van hogere eisen aan het verkrijgen van een NL paspoort en een permanent verblijfsvergunning (bv: een financiële voorwaarde, het verhogen van 5 jaar naar 10 jaar verblijf in NL is mijn inziens niet genoeg om het enorme cadeau van het NLschap te rechtvaardigen). Relevante tekst nr. 3 uit het concept-Liberaal Manifest (hoofdstuk 4): Tegelijkertijd blijven veel mensen binnen de VVD wijzen op het belang om echte vluchtelingen uit oorlogsgebieden buiten Europa ook humaan te blijven behandelen – ook al wordt onderkend dat er sprake is van veel misbruik door economische vluchtelingen binnen deze groep. Hierbij geldt dat ook zij hameren op hoge eisen qua integratie en vinden zij inspanningsverplichting vanuit de vluchtelingen ook redelijk. Bijpassende input van de TN-leden: "Integratie is een noodzakelijke voorwaarde: nieuwkomers moeten onze taal leren, onze wetten respecteren en bijdragen aan onze samenleving." Zoeken naar maximale ontplooiing van eigen mogelijkheden is een basaal liberaal uitgangspunt. Moeten wij ook toepassen voor mensen die uit een oorlogsgebied vluchten en ook voor mensen die om andere (economische) redenen hierheen komen. Veel migranten komen op uitnodiging en krijgen daardoor tevens voldoende opvang. Een klein deel komt uit zichzelf en past niet direct in het arbeidssysteem en geeft hoge druk op ons sociaal systeem. Angst voor aanzuigende werking en vergroting van laatst genoemde problematiek leidt tot anti- liberaal beleid. Wat er in Syrië, Oost-Afrika of Afghanistan gebeurt, hebben wij niet onder controle, maar mag niet leiden tot verzaken aan onze liberale uitgangspunten. Wij moeten andere oplossingen zoeken, ook als dat wat geld kost. Voor defensie van ons leefgebied en onze waarden zijn wij ook bereid snel op te schalen. Meer integratie door meer Burgerschap: (Iedere burger heeft of verwerft voldoende vaardigheden om bij te dragen aan een open en vrije samenleving, gestoeld op vrijheid voor ieder individu onder de randvoorwaarden van verantwoordelijkheid, sociale rechtvaardigheid, verdraagzaamheid, gelijkwaardigheid en wederkerigheid) Ik vind dat er meerdere opvanglocaties als Ter Apel dienen te komen in Nederland (noot: dit zit ook dicht bij het niveau van een verkiezingsprogramma). Relevante tekst nr. 4 uit het concept-Liberaal Manifest (hoofdstuk 4): De problematiek van de integratie van niet-westerse migranten in de Nederlandse samenleving is lange tijd ernstig onderschat. Bijpassende input van de TN-leden: strenger integratiebeleid waarin geen plaats is voor haat zaaien en antisemitisme; strenge aanpak genitale verminking, kindhuwelijken, eerwraak, vrouwbeeld dat afwijkt van onze westerse normen en waarden; afschaffen scholen voor bijzonder onderwijs; strenge controle weekendscholen op haatzaaien en afzetten tegen onze manier van leven; Geen relevante tekst in het concept-Liberaal Manifest aanwezig. Reden: te korte termijn: Naast beperken meer balans aanbrengen in de asiel instroom, m.n. verhouding mannen/vrouwen, problemen zitten m.n. bij jonge mannen Vanaf de start bij alle aanmeldcentra en opvangcentra in de communicatie beeldend enkele belangrijke normen zichtbaar maken. M.n. gelijkwaardige positie van de vrouwen Stoppen met het systeem veilige/onveilige landen, waarbij asielzoekers uit onveilige landen (zeer grote) kans op status in Nederland krijgen. Er zijn voor zo’n concept gewoon te veel landen in de wereld intrekken Spreidingswet; Noot: de hoofdlijn achter deze punten komt duidelijk terug in de concept-tekst van het Liberaal Manifest. Dit staat nu niet in de concept-tekst. Afstemmen of dit moet worden opgenomen: Stoppen met het faciliteren en belonen van het businessmodel van mensen smokkelaars We geven prioriteit aan kennismigratie van binnen en buiten de EU. Laaggeschoolde arbeidsmigratie zet een rem op automatisering en robotisering Noot: er staat nu niets over arbeidsmigratie in de concepttekst. Input, die relevant is voor andere werkgroepen: De dichtgemetselde rechtstaat die het doel, controle over de asiel instroom, bedreigt (zie artikel NRC Stije Hofhuis 8/1) (relevant voor de werkgroep Justitie & Veiligheid); Naast juridische uitspraken over asiel instroom net zulke uitspraken vragen over het recht van de maatschappij om beschermd te zijn tegen te grote en ongecontroleerde asiel instroom (relevant voor de werkgroep Justitie & Veiligheid); (de EU moet migratie matigen en de autochtone bevolkingsgroei meer stimuleren. Meer sturing op migratie kan door asielintake in de regio, in samenwerking veilige landen in de regio, UNHCR en Rode Kruis) en door welvaartsverschillen in de wereld te verkleinen (relevant voor de werkgroep Geopolitiek???). beperken kinderbijslag bij zeer grote gezinnen (geldt voor alle inwoners in NL; belasting voor milieu en klimaat, elk mens vervuilt) (graag meedenken waar dit thuishoort); 4. Huidige tekstvoorstel voor het Liberaal Manifest De zwarte tekst is van het huidige Liberale Manifest De rode tekst betreft de aanpassing ten behoeve van de nieuwe versie. Hierbij is rekening gehouden met de input vanuit het TN en het feit dat er verschillende stromingen bestaan binnen de VVD (verschillende kamers in het liberale huis) De blauwe tekst betreft enkele aanpassingen naar aanleiding van de 1e zoom-sessie. Burgerschap IDENTITEIT, IMMIGRATIE, INTEGRATIE Wat bindt de bijna achttien miljoen burgers die in Nederland samenleven? Dat is de vraag van de nationale identiteit. Wij menen dat het bescheiden vrijheidsstreven en het nuchtere burgerschap bij uitstek Nederlandse waarden zijn. Daarop kunnen wij bouwen om een ‘wij’ te formuleren dat Nederland de komende decennia vooruit kan stuwen. Binnen de VVD zijn er verschillende gedachtes hoe dit ‘wij’ vormgegeven kan worden. Deze verschillende gedachtes ontstaan enerzijds vanuit de praktijk en anderzijds vanuit de liberale theorie. In beide gevallen is er wel een rode draad te herkennen, die maakt dat diverse stromingen als liberaal kunnen worden herkend. Nationale identiteit In het debat over nationale identiteit en burgerschap bestaan twee scholen. Sommigen stellen: het gaat puur om de spelregels van een democratische samenleving, om de basisnormen en grondwaarden: gelijkwaardigheid van man en vrouw, verbod op discriminatie, scheiding van Kerk en Staat. Je hoeft je geen Nederlander te voelen, trots op de Grondwet zou volstaan om ernaar te handelen. Dat is een mooie, zuiver liberale opvatting, maar erg formalistisch. De andere school zegt: formalisme is niet genoeg, je moet aan burgerschap ook inhoud meegeven, substantie, emotie. Niet alleen de kale regels, maar ook geschiedenis, een gedeelde toekomst. Je moet spreken over Rembrandt en Cruyff, over Lobith en de Deltawerken, over christendom en humanisme. De discussie gaat dan over de invulling van die identiteit. Daar is het dilemma: hoe preciezer je het invult, hoe meer mensen je buitensluit. Hier ligt de basis voor een invulling van het Nederlandse burgerschap, want net als de Fransen (Franse Revolutie) of de Amerikanen (hun strijd voor zelfstandigheid) hebben ook wij een eeuwenlange bijdrage geleverd aan de totstandkoming en verbreiding van de moderne vrijheid. Te denken valt aan de inspirerende rol van de zeventiende-eeuwse Republiek, aan de invloed van de Amsterdams-joodse filosoof Spinoza, of aan de vluchthaven die ons land bood aan verlichte denkers als René Descartes, Pierre Bayle of John Locke. Het zelfbewustzijn vanuit deze geschiedenis klinkt ook nu nog door in het liberale denken; ongeacht of het de meer formalistische of de meer inhoudelijk variant betreft. Immigratie Migranten die hier tijdelijk zijn, waaronder alle economische migranten, krijgen niet alle rechten van staatsburgers. Op hun terugkeer na de afgesproken periode wordt streng toegezien. Aan migranten die hier permanent willen blijven, worden hoge eisen gesteld alvorens het staats burgerschap wordt toegekend. Naast de eisen aan de individuele immigrant (met betrekking tot baan, strafblad, eventuele partner, enz.) wordt de afzonderlijke politieke afweging gemaakt van de aantallen arbeidsmigranten die Nederland wil toelaten. Toelating dient plaats te vinden op basis van de mate waarin iemand daadwerkelijk moet vluchten, maar dat wil niet garanderen dat iemand ook daadwerkelijk wordt toegelaten. Handhaving van de gemaakte afspraken tussen staat en migrant is hier cruciaal. De vraag van nationale identiteit is klemmender geworden met de naoorlogse immigratiegolf. De binnenkomst van nieuwe bevolkingsgroepen betekende de ingrijpendste sociale verandering die de Nederlandse samenleving sinds 1970 heeft doorgemaakt. Ten tijde van het vorige Liberaal Manifest (2005) was er sprake van een strenge migratie-aanpak en werd gewaarschuwd voor verslapping. Hierbij werd gewezen op het risico voor gettoïsering, segregatie en toenemende politieke spanningen. Het liberale programma staat of valt met de succesvolle integratie van immigranten. Mede door de keuzes van de VVD is er een verslapping opgetreden, hetgeen heeft geleid tot een enorme toename van het aantal immigranten met exact de voorspelde ontwikkelingen. De liberale drieslag van Frits Bolkestein luidde al: beperk immigratie, bevorder integratie, bestrijd discriminatie. Binnen de VVD zie je dat de volgelingen van deze houding steeds dominanter worden. Hierbij richt deze strengere houding zich met name richting de asielmigratie vanuit niet-Europese landen. Tegelijkertijd heeft deze groep een soepele houding richting de grote stroom vluchtelingen vanuit Oekraïne. Hierin spelen het zicht op de werkelijke noodzaak, de grote inspanning van omliggende landen en de hoge integratie-graad van Oekraïense vluchtelingen een grote rol. Tegelijkertijd blijven veel mensen binnen de VVD wijzen op het belang om echte vluchtelingen uit oorlogsgebieden buiten Europa ook humaan te blijven behandelen – ook al wordt onderkend dat er sprake is van veel misbruik door economische vluchtelingen binnen deze groep. De balans tussen hetgeen een vluchteling wil ontvangen (vrijheid om zichzelf te kunnen ontwikkelen) en hetgeen we vluchtelingen kunnen bieden is heel belangrijk. In die zin is het logisch dat een liberaal Nederland een restrictief toelatingsbeleid voert. Politieke vluchtelingen zijn en blijven voor de VVD uiteraard welkom. Het gaat dan om diegenen die in hun eigen land worden vervolgd om hun opvattingen. Misbruik van de asielprocedure en zinloos doorprocederen moeten worden voorkomen. Een asielzoeker heeft daarom alleen recht op door de Nederlandse staat betaalde rechtsbijstand ten behoeve van de eerste asielprocedure. Kosten voor rechtsbijstand in tweede en volgende asielprocedures of in andere verblijfsrechtelijke procedures komen voor eigen rekening. Voor immigranten die zich om louter economische redenen melden is er beperkt toegang: alleen toegang voor diegenen waar de arbeidsmarkt behoefte aan heeft. Integratie De problematiek van de integratie van niet-westerse migranten in de Nederlandse samenleving is lange tijd ernstig onderschat. Misleidende historische argumenten verbloemden het unieke karakter van de huidige immigratiegolf. Het lukte toch ook met de tienduizenden immigranten uit de Zuidelijke Nederlanden in de zeventiende eeuw, met de Hongaarse vluchtelingen uit de jaren vijftig en zestig en met de Surinamers van rond 1975? Dus waarom nu niet? Het succes van deze groepen lag in respectievelijk ondernemingszin, een zeer hoog scholingsniveau en de beheersing van de Nederlandse taal. De les die we hieruit kunnen leren is dat werklust, onderwijs en Nederlands spreken cruciaal zijn. De immigratie van de afgelopen decennia was een wezenlijk nieuw fenomeen. Voor het eerst was de culturele afstand tussen de immigranten en de autochtone bevolking zo groot, was het zo eenvoudig om blijvend contact met het moederland te houden, en arriveerden immigranten in een verzorgingsstaat die weinig prikkels tot economische integratie bood. Te weinig immigranten slaagden erin aan deze integratiebelemmerende factoren te ontsnappen. In het boek ‘Migratiemagneet Nederland’ heeft Jan van de Beek recent aangetoond dat er een wetenschappelijke basis is voor de aanname dat immigranten uit bepaalde landen/werelddelen makkelijker of juist moeilijker integreren in een vrije westerse democratie. Dit steunt de strenge aanpak van de volgelingen van Bolkestein, maar neemt niet weg dat we open moeten blijven staan voor de mensen uit verre landen, die hierheen vluchten, omdat ze pogen te leven zoals wij dat voorstaan terwijl ze daarom in hun eigen land worden vervolgd. Beide kamers zijn aanwezig in het liberale huis en houden elkaar scherp. Wat is geslaagde integratie? Een migrant is goed geïntegreerd als hij volop meedraait in de Nederlandse samenleving. Hij beheerst de taal, werkt, betaalt belasting, stemt, houdt zich aan de wet, stuurt zijn kinderen naar school en toont loyaliteit jegens de staat die hem heeft opgenomen. Dit zijn allemaal dingen die wij ook van de Nederlanders verlangen. Met andere woorden: de geïntegreerde immigrant is een burger geworden, in de ruimste zin des woords. Dat mogen we verwachten van mensen waarvan wij met ons allen hebben besloten ze binnen te laten. Liberaal integratiebeleid is dus geen ‘laissez-faire’. Er is een liberale ondergrens, een minimum wat mensen nodig hebben en waaraan ze moeten voldoen om in deze samenleving te kunnen opereren. Maar er is ook een liberale bovengrens. Tot hier zeggen we hoe het moet en dan zoekt u het maar uit. Is de immigrant eenmaal een zelfstandige burger die Nederlands spreekt en zich aan de wet houdt, dan is hij vrij te doen wat hij wil. Wij verlangen dus niet van immigranten dat zij onvoorwaardelijk alle gewoontes, waarden en kenmerken van Nederlanders overnemen. Wat wij wel onvoorwaardelijk van immigranten kunnen en moeten verlangen is naleving van de kernnormen en aanvaarding van de kernwaarden van onze moderne samenleving. Dan betreft het zaken als: de grondwet en de rechtsstaat, de vrijheid van het individu, de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw, het non-discriminatiebeginsel, de vrijheid van meningsuiting, tolerantie en het geweldsmonopolie van de staat. Dit zijn de voorwaarden waaronder een moderne samenleving van vrije burgers kan functioneren.

Inleiding Het verhaal gaat dat kalief Omar na de verovering van Egypte toestemming gaf om alle boeken uit de beroemde bibliotheek van Alexandrië te verbranden, omdat ze óf in strijd waren met de Koran en dus ketters óf in overeenstemming met de Koran en dus overbodig. Kortom: je kunt je afsluiten voor andere meningen als je alles al denkt te weten. Diezelfde Koran-waarheid is tegenwoordig in steeds hogere mate onderwerp van debat met de Koranverbranding als specifiek ‘hoogtepunt’. De vraag is niet of we – net als kalief Omar – het recht hebben om een boek te verbranden, maar vooral of latere generaties eenzelfde vernietigend oordeel over Koranverbranders zullen vellen als wij in deze tijd over kalief Omar. De theorie In de basis gaat het over 2 rechten, die op zich niet zo complex zijn: de vrijheid van meningsuiting en het recht op bezit. De vrijheid van meningsuiting behelst ook het recht om te beledigen (of het recht om het volstrekt oneens te zijn met een religieus uitgangspunt). Het recht op bezit devalueert de Koran (en overigens ook ieder ander heilig boek) tot een ding waarover de eigenaar naar goeddunken kan beschikken. Hooguit kan een klimaatactivist opmerken dat verbranding leidt tot fijnstof waar iemand met astma last van kan krijgen, maar dat is hier de discussie niet Onder deze heldere basisuitgangspunten bevinden zich echter wel twee diepere lagen. De 1e verdieping: de vrijheid van marketing De eerste verdieping betreft de vraag of het verbranden van een boek iets te maken heeft met de vrijheid van meningsuiting. Waar de vrijheid van meningsuiting zich richt op de mogelijkheid om een mening te zenden borgt het nergens dat anderen deze mening ook moeten ontvangen. Zeker in de huidige tijd waarin het internet (ondersteund door social media) ons overstelpt met meningen is het nog moeilijker dan vroeger om het woord bij een ander aan te laten komen. Dan ontstaat de neiging om op te vallen en dan helpt het beeld. Dit richt zich dan echter meer op de vrijheid van marketing dan op de vrijheid van meningsuiting. De 2e verdieping: een boek is geen ding, maar de mening van iemand anders De tweede verdieping betreft het punt dat een boek iets anders is dan een blok hout. Een boek bevat een mening of een opvatting. Het maakt daarbij niet uit of je het er wel of niet mee eens bent. En dan raak je exact het belang van de vrijheid van meningsuiting. Deze vrijheid betreft immers niet alleen jouw vrijheid van meningsuiting, maar ook die van een ander. Ik ben geen jurist en weet niet of de verbranding kan worden gezien als een daad van geweld (wat de grens van je vrijheid overschrijdt), maar door het boek te verbranden geef je aan dat je niet (meer) wilt luisteren. Daarmee maak je de vrijheid van meningsuiting van de ander zinloos. Verdieping van de 2e verdieping: De Koran bevat ook goede leringen Daarnaast is er sprake van een verdieping in deze verdieping. De Koran is namelijk een boek met veel leefregels. Een aantal van deze leefregels is verwerpelijk (in ieder geval in de wijze waarop het door de fanatische aanhangers wordt geïnterpreteerd), maar iedere Christen moet zich ontzettend goed kunnen vinden in een veelheid van andere leefregels of leefregels; zoveel verschil is er niet tussen de Koran en de Bijbel. Door de hele Koran te verbranden richt je je ook tot de miljoenen aanhangers van geweldig mooie leefregels en sluiten zowel de islam-fanatici als jij zich voor hen af. Daarmee tref je een collectief, terwijl je problemen hebt met een specifieke deelgroep. Kortom: je argumenten zijn beperkt en het beeld bevestigd deze beperking. Het boemerangeffect Het gebruiken van beelden kan ondersteunend zijn aan de uiting van je mening. Het verbranden van de Koran is ook ondersteunend aan de wens om de hele Koran te verwijderen uit ons collectieve geheugen en daarmee past het beeld bij de mening. De vraag is daarom of je deze mening moet omarmen. Niet alleen vanwege de beperking van de vrijheid van meningsuiting van anderen en niet alleen vanwege de domme collectivistische effecten. Het gaat ook om het boemerangeffect. Toen destijds Descartes een bewijs vond dat God wél bestond weigerde de Paus hierop te reageren. Hij was namelijk van mening dat als hij reageerde op een mening die hem welgevallig was hij ook zou moeten reageren op het bewijs dat God níet bestond. Dit speelt ook bij kritiek op de Koran. Dit slaat namelijk terug op het Oude Testament; niet het meest vredelievende boek uit de geschiedenis. Zeker in de boeken Leviticus, Numeri en Deuteronomium worden diverse rigide wetten opgelegd inclusief de bijbehorende onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan God. De doodstraf voor het sprokkelen van hout (Num. 15: 32 – 36) en de 40-jarige straf (omdat de Joodse leiders twijfelden aan de opdracht om het beloofde land in te trekken) (Num. 14: 1 – 38) zijn slechts 2 simpele voorbeelden. Daarna wordt in Jozua en Richteren zuivere genocide opgelegd én uitgevoerd. De gruwelijkheden in deze Bijbelboeken tarten iedere verbeelding en moet iedere Koran-criticus plaatsvervangende schaamte geven. Dan krijg je de ontwikkeling dat je verdedigt wat je kent en aanvalt wat verder van je af staat. Dat zien we ook rond het voetbal (het gedrag van hooligans kunnen we uitstekend scheiden van het gedrag van de ‘echte’ voetbalfan) of de katholieke kerk (het gedrag van pedofiele priesters scheiden we ook netjes van de rest van de katholieke kerk). De kritiek op de Koran is dan simpelweg kritiek op het onbekende waar je niet vertrouwd mee bent. Een boemerang komt niet bij je terug als je iets raakt; alleen als je er faliekant naast zit. Moraal De vrijheid van meningsuiting is juist bedoeld om ruimte te geven aan nieuwe geluiden; om te zorgen dat je verrijkt wordt met kennis, die je eerder niet had. Als je actief besluit om deze nieuwe geluiden buiten te sluiten (en het verbranden van een boek kun je beschouwen als het ultieme symbool hiervan) ontneem je jezelf ook van de gelegenheid om jezelf te verrijken. Verrijken met kennis en verrijken met een ruimere blik op de wereld. Net als de Bijbel bevat de Koran teksten, die je uiterst repressief kunt interpreteren en tegelijkertijd geweldig mooie leefregels. Het zijn juist de seculiere invloeden waardoor de christenen hun scherpste kantjes naast zich neerleggen en vooral de schoonheid van het boek onder de aandacht brengen. Het zou van veel meer intelligentie getuigen om de islamieten te helpen om deze seculiere ontwikkeling ook binnen hun gemeenschap aan kracht te laten winnen. Als je immers een hond slaat dan is het niet de stok waar het kwaad in zit, maar degene die de stok vasthoudt en gebruikt. Peter Lamberts